FUNDACIÓN PATAGONISTA
Fundación Patagonista 2024 pat@alibicollectief.be
Agenda 1
Agenda 2
Buenos Aires
Terschelling-
Sjoemelage
De Gazet van Patagonië 1
De Gazet van Patagonië 2
PatagoniArt
Ukulogisch Museum
Het Patagonisch Liedboek
Boeken
Schijndel
Home
Die Opera
De Hopduvel
Patacoronia EXPO
De Ukulele Sonnetten van Willam Shakespeare
Vertaling: Dree Peremans Sr.
Waarom, oh waarom, klinkt mijn muziek
zo tergend en somber in d’ oren
waarom, oh waarom, maakt het je ziek
je zegt: ik wil het niet horen
totdat ik mijn klein instrumentje,
vier snaren niet meer of niet minder,
ik kreeg het destijds als presentje
’t gaf nooit ofte nooit geluidshinder,
probeerde toen jij mij kwam zoeken.
Ik zocht en ik vond sentimenten.
Wat zou ik die avond vervloeken
ik vond op mijn vier arme snaren
niet zelden een lied waarmee venten
hun vrouwen met plezier doen paren
zo tergend en somber in d’ oren
waarom, oh waarom, maakt het je ziek
je zegt: ik wil het niet horen
totdat ik mijn klein instrumentje,
vier snaren niet meer of niet minder,
ik kreeg het destijds als presentje
’t gaf nooit ofte nooit geluidshinder,
probeerde toen jij mij kwam zoeken.
Ik zocht en ik vond sentimenten.
Wat zou ik die avond vervloeken
ik vond op mijn vier arme snaren
niet zelden een lied waarmee venten
hun vrouwen met plezier doen paren
De klanken van mijn instrumentje
ze maken je dol op je ventje
vier snaren, meer kon ik niet krijgen
en toch lag je zuchtend te hijgen
die avond met mijn ukulele
waarmee ik zo heerlijk kon spelen
zelfs jouw melodie was te horen
ze klonk zoals nimmer tevoren
je lied was een droom voor mijn snaren
gespannen in simp’le akkoorden
zodat het voor altijd verwoordde
wat ik mij al zovele jaren
gedroomd had maar nooit eerder hoorde
’t was alsof de ochtend weer gloorde
ze maken je dol op je ventje
vier snaren, meer kon ik niet krijgen
en toch lag je zuchtend te hijgen
die avond met mijn ukulele
waarmee ik zo heerlijk kon spelen
zelfs jouw melodie was te horen
ze klonk zoals nimmer tevoren
je lied was een droom voor mijn snaren
gespannen in simp’le akkoorden
zodat het voor altijd verwoordde
wat ik mij al zovele jaren
gedroomd had maar nooit eerder hoorde
’t was alsof de ochtend weer gloorde
neen, ik mag niet langer klagen
over vroeger over dagen
dat mijn instrument geen stemmen
kon beroeren of kon temmen
met vier snaren bleef het duren
elke nacht weer vele uren
voor de klank van d’ukulele
oude wonden weer kon helen
zalig konden wonderklanken
die wel eeuwig bleven duren
en door mijn gedachten dwaalden
prikken alsof duizend naalden
boodschappen bleven versturen
over vroeger over dagen
dat mijn instrument geen stemmen
kon beroeren of kon temmen
met vier snaren bleef het duren
elke nacht weer vele uren
voor de klank van d’ukulele
oude wonden weer kon helen
zalig konden wonderklanken
die wel eeuwig bleven duren
en door mijn gedachten dwaalden
prikken alsof duizend naalden
boodschappen bleven versturen
hoe kan ik je ooit bedanken
III
joekel, hela!, dacht ik wel eens
toen ik haar volle boezem zag,
ze ging weg en ‘k zei: ‘tot bellens,
wie weet komt er een and’re dag
dat je met vier nieuwe snaren
zoiets als sol en mi do la
iets of iemand kan bedaren
die eerst dacht: ‘komaan, voilà!’
waarom zou je langer wachten
en weet dat het vandaag wel mag
de volle maan scheen en we lachten
joekeleles doen dan denken
dat ik haar volle boezem zag
ach, het zijn zo maar gedachten
toen ik haar volle boezem zag,
ze ging weg en ‘k zei: ‘tot bellens,
wie weet komt er een and’re dag
dat je met vier nieuwe snaren
zoiets als sol en mi do la
iets of iemand kan bedaren
die eerst dacht: ‘komaan, voilà!’
waarom zou je langer wachten
en weet dat het vandaag wel mag
de volle maan scheen en we lachten
joekeleles doen dan denken
dat ik haar volle boezem zag
ach, het zijn zo maar gedachten
